پرسش و پاسخ
————————
آیا با اعدام مخالفید؛ چرا؟
امروز دهم اکتبر (هجدهم مهر) روز جهانی مبارزه با اعدام است. به همین مناسبت از چند عضو هیئت دبیران کانون نویسندگان ایران پرسیدیم: آیا شما با اعدام مخالفید؛ چرا؟
با سپاس از کیوان باژن، محسن حکیمی، رضا خندان و علی کاکاوند که پاسخ دادند.
کیوان باژن:
اعدام، خشونتآمیزترین ابزاری است که دولتها به بهانهی مجازات افراد و به اصطلاح “اصلاح جامعه” به کار میبرند. در حالی که این، فقط پاک کردن صورت مساله است. در طول تاریخ، اعدام و کشتن آدمها نتوانسته است جامعهای را به ” تعالی” برساند. بر عکس سبب شده است تا جامعه هر چه بیش تر به سوی خشونت گرایش پیدا کند. هر چند در نگاهی عمیق تر به پدیدهی اعدام، باید گفت که کشتن افراد به طریق قانونی، به هر بهانه ای، میتواند مصداق بارز قتلی دیگر محسوب شود.
این اما. یک روی مساله است. می دانیم که در حکومت های استبدادی، اعدام حربهای است برای حذف فیزیکی و سریع مخالفان و منتقدان و روشنفکران سیاسی و اجتماعی. در این جا اما، اعدام در مقابله با آزادی بیان و اندیشه قرار میگیرد. یعنی مخالفت با اعدام، درواقع برای دفاع از حق آزادی بیان و اندیشه است.
محسن حکیمی:
با اعدام به دلایل زیر مخالفم:
۱-اعدام عملی ضدانسانی است، زیرا انسان را از حق حیات محروم می کند. افزون بر این، در نظام های استبدادی چون نظام ایران، اعدام با هدف سرکوب و خفه کردن صدای معترضان و مخالفان صورت می گیرد.
۲-هیچ آماری نشان نمی دهد که اعدام، مجرمان را از ارتکاب جرم بازداشته است، و همین نشان می دهد که اعدام نه تنها به اصلاح جامعه کمکی نمی کند بلکه با تکرار همان جرمی که ظاهراً قرار است با اعدام از میان برود، آن را مضاعف می کند. کسانی که اعدام را با انگیزه اصلاح جامعه توجیه می کنند بهتر است بدانند که تلاش برای تغییر جامعه سرمایه داری – عامل اصلی جرم – بسی ساده تر و کم هزینه تر از اصلاح جامعه از طریق اعدام است.
رضا خندان (مهابادی):
مخالفم زیرا:
اعدام از نظر حقوق طبیعی سلب کنندهی حق حیات است؛
از جنبهی کیفری “مجازاتی” بیبازگشت و غیر قابل جبران است؛
از نظر اجتماعی نه بازدارندهی جرم و جنایت که فزایندهی قتل است؛
به لحاظ فرهنگی مروج کشتن و حقیر کردن ارزش جان آدمی است؛
به لحاظ سیاسی ابزار سرکوب و سلب آزادی است؛
و . . .
علی کاکاوند:
اعدام، نوعی تسخَر زدن به طبیعت و زندگیست. نتیجهی آن تقویت حس انتقام و حضور هراس در دل هوا و آدمی ست. اعدام، گونهای از کشتن است؛ فضایی که در آن کشتن اتفاق میافتد فضایی افسرده و وحشت زدهست که رنگ و بوی زندگی از آن رخت بربسته.