مطالب اعضاء

                  صمد بهرنگی، جوان متفکری که با امواج ارس به دریا پیوست!    بهرام رحمانی bahram.rehmani@gmail.com   صمد بهرنگی داستان‌نویس کودک، معلم، منتقد، مترجم و پژوهش‌گر فولکلور آذربایجانی بود. صمد را به‌نوعی هانس کریستین آندرسون ایران می‌نامند. هانس کریستیان آندرسن یکی از مشهورترین نویسندگان دانمارکی است که به خلق نوستالژی‌های...

کانون نویسندگان ایران kanoon nevisandegane iran گــــزارش ---------------------------- آزادی بیان در هفته‌ای که گذشت ( ۲۹ خرداد تا ۴ تیر ۱۳۹۹) پنجشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۹ - رؤسای انجمن‌های قلم در شهرهای ملبورن، پرث و سیدنی (مجموعا انجمن قلم استرالیا) در نامه‌ای به سفیر جمهوری اسلامی در استرالیا خواهان لغو...

          شعری از مجموعه ی چاپ نشده ی «بام تهران طوفانی است»/محمدعلی شاکری یکتا * می دانم لب هایت را دوخته اند دستبندی برایت ساخته اند دارکوبی بردرخت کاج کنار پنجره ات نوک می کوبد و تو کره اسبان و مرغزاران را از یاد نبرده ای طنابی دم می جنباند چون مار زنگی  تا...

            شعری از زیبا کرباسی  آلبالو   ای آلبالو آلبالو آلبالو با آن قرر و فرر گردی ی تمام قرمز با آن پوست برراق متالیک طرز ترش و شیرین خوشگلی ی نفس بر صدای لرزان کدام فرشته ای بر شاخه ی درخت این خوش خیال شنگ را که می بینی با خال های درشت حنا خورده با چشم...

کانون نویسندگان ایران kanoon nevisandegane iran گــــزارش --------------------------- آزادی بیان در هفته‌ای که گذشت (۲۲- ۲۸ خرداد ۱۳۹۹) پنجشنبه ۲۲ خرداد ۱۳۹۹ - گزارشگران بدون مرز اعلام کرد شکایت خود را از قاضی منصوری برای «سرکوب و زندانی کردن روزنامه‌نگاران در ایران» ‌از جمله بازداشت گروهیِ ۲۰ تن از...

Ali Asghar Fardad فدریکو گارسیا لورکا غزلواره‌ی شِکوه ی شیرین مگذار این معجزه، این چشمانِ زیبای تندیس‌وارت را از دست دهم و عطری را که از رُز ملایم نفس‌ات شامگاهان بر گونه‌ام می‌وزد. من از آن رنج می‌برم که بر این کرانه درختی هستم بی هیچ شاخه‌ای و کرم رنج‌ام دیری‌ست با هیچ گُلی، میوه...

kanoon nevisandegane iran   خــبــــر --------------------------- نامه اعتراضی پن استرالیا به سفیر ایران در این کشور به دنبال فراخوان انجمن جهانی قلم به ۱۵۰ شعبه‌ی خود در ۱۰۰ کشور جهان مبنی بر حمایت از سه نویسنده‌ی عضو کانون نویسندگان ایران، روسای پن استرالیا (سیدنی، پرث و ملبورن) در نامه‌ای...

    فریار اسدیان مدیحه ای برای خواهرکم که شصت سالی ست در من و با من نفس می کشد.   غرقهٔ نور بودیم وُ مردگان مرده بودند. زمزمهٔ رود در گوش می موجید و ستاره های بارانی ‌ِکهکشان های دور شتاب داشتند تا چراغ های شب را روشن کنند.   ۲ ما وارثِ آسمان...

    سیاووش میرزاده   آهدود، از بلندای نامم گذرکرد و من از حضورِ شناسای یک نام خالی شدم. نپیدای من زبان‎درقفا، آشنا به تیزِ نی‎نیِ غمزۀ چشمت آن ناوکِ تیزپّرِ نگاه و آن جان‎پناهِ حواله به امنِ اشارت ‎های ابرو در لَقِ زبان از من اوفتاده بود. رمزگشاده بودم وُ     راز بَرَملا * به هر دیواری، حفره ‎های...