————————
از رفتگان کانون؛ احمد محمود
۱۸ سال پیش در چنین روزی احمد اعطا شهره به نام ادبی احمد محمود، نویسندهی بهنام ادبیات داستانی این سرزمین و هموند دیرین کانون نویسندگان ایران، جان از جهان برگرفت.
احمد محمود در ۴ دی ۱۳۱۰ در شهر اهواز از پدر و مادری دزفولی به دنیا آمد.
او پس به پایان رساندن تحصیلات متوسطه به دانشکده افسری ارتش راه یافت و در همین زمان به سازمان افسری حزب توده پیوست و از جمله دانشجویان دانشکده افسری بود که پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ بازداشت و راهی زندان شدند.
احمد اعطا یکی از افسرانی بود که هرگز حاضر به امضای توبهنامه نشد و به همکاری با حکومت پهلوی تن در نداد و به همین سبب مدت زیادی را در زندانهای مختلف ازجمله زندان-تبعیدگاه بندر لنگه در جنوب ایران بهسر برد.
در سال ۱۳۳۳ نخستین داستان کوتاهش (شب میشه) در مجلهی امید ایران منتشر شد. پنج سال بعد در سال ۱۳۳۸ با سرمایهی شخصی نخستین مجموعه داستانش (مول) را به چاپ رساند.
محمود از جمله نویسندگان جانآگاه ، مبارز و متعهد روزگار ما بود که جز به شرافت و انسانیت و بیان رنجهای مردمان اعماق قلم نزد و این خصایص و مشخصهها در بیشینهی آثارش متجلیست.
امضای او ذیل بیانیهی ۱۳۴ نویسنده موسوم به “ما نویسندهایم” که در سال ۱۳۷۳ توسط گروهی از شاعران،نویسندگان، نمایشنامهنویسان، مترجمان و محققان به صورت سرگشاده و در اعتراض به افزایش سانسور و عدم آزادی بیان و اندیشه انتشار یافت؛ گواه ِ روشن ِ تعهد و وفاداری وی به آرمان آزادی اندیشه و بیان بیهیچ حصر و استثناء برای همگان بود.
در اول مهرماه ۱۳۸۱ با رو به وخامت نهادن بیماری ریویاش به بیمارستان مهراد تهران انتقال یافت و پس از ۱۱ روز بستری، در روز جمعه ۱۲ مهر سال ۱۳۸۱ دیده از جهان فروپوشید و در امامزاده طاهر کرج در جوار مزار دیگر یاران اهل قلمش به خاک سپرده شد.
از آثار اوست : مول، دریا هنوز آرام است، بیهودگی، زائری زیر باران، پسرک بومی، غریبهها، دیدار، قصه آشنا، از مسافر تا تبخال، همسایهها، داستان یک شهر، زمین سوخته، مدار صفر درجه، درخت انجیر معابد، آدم زنده و….
یادش زنده و نامش زمزمهگر باد!
Siamak Mirzadeh, Abolghasem Shamsi und ۶۳ weitere Personen
۴ Kommentare
۱۴ Mal geteilt
Gefällt mir
Kommentieren
Teilen