گزارش هشتاد و سومین گرد همایی انجمن جهانی قلم از لووف اکراین ۱۸تا۲۲سپتامبر۲۰۱۷
دوشنبه ۱۸ سپتامبر
امسال با حضور من و سیاوش میرزاده و ناصر پیمان به عنوان نمایندگان انجمن قلم ایران در تبعید وهمبازی (شرکت) بیش از نود کشور هموند پن و با بخش شدن به چهارکمیته ( نویسندگان برای صلح ، پایداری برای استفاده از زبان مادری ، زنان نویسنده و نویسندگان در بند )،در سالن های گوناگون هتل دنیستر این شهر آغاز شد و در نشست پس از آن در باره ی سانسور و زندانیان نویسنده و شکنجه ی آ نها گفتگو شد.
در این میان که ما در گیر برگرداندن متن پیام کانون نویسندگان ایران به ایتالیایی و انگلیسی بودیم یکی از هموندان گزارش داد که سایت انجمن قلم در دسترس نمی باشد . با پیگیری دانستیم سایت هک شده است و با خواهش از هموند بزرگواری و کوشش او پس از بیست و چهار ساعت سایت را دوباره راه اندازی کردیم .
در پایان این روز مارا با پرچمی که رهبر گروه راهنما در دست داشت ، دسته دسته به سوی دانشگاه لووف ، که در ساختمانی بسیار قدیمی ،یادآور شکوه رم و در آنسوی پارک مقابل هتل قرار داشت بردند. مارا به سالن بزرگ |آن با گوشی هایی که برای شنوندگان در نظر گرفته بودند راهنمایی کردند و نشست فرهنگی با سخنرانی های مونوتون اما آگاه کننده در باره تاریخ این دانشگاه و اتقاقات گذشته در آن به زبان های فرانسوی ،اسپانیایی ،انگلیسی و روسی آغاز شد وسر آخر آقای فلیپسون انگلیسی یکساعت و اندی درباره ی سرگذشت پدربزرگش که توسط نازی ها کشته شده بود و آن را به صورت رمان نوشته و چاپ کرده بود و همانجا به فروش می رساند،سخن راند و در پایان پنج جوان برای نوازش گوش ما به روی صحنه آمدند و به همراهی درام و گیتار آکوستیک و دو ویولا و یک ویلن چند تکه از ساخته های خودرا به زیبایی نواختند و پس از آن ، برای شام مارا به ایستگاه لِم بردند که پیش از این که نمایشگاه نقاشی و نواختن موسیقی بشود ایستگاه تراموا بود . در همینجا پیام کانون را به آقای کارلِس سپردیم و باز تلاش کردیم بیانیه ی انجمن قلم ایران در تبعید ،در باره ی سانسوروبگیر به بندها و شکنجه های اهل قلم ،برای محکومیت نظام حاکم بر ایران را به آن ها بسپاریم که موفق نشدیم .ودلیلشان این بود که قطعنامه ۲۰۱۶ شما هنوز معتبراست ودر سیاست سانسور و شکستنِ قلمِ مخالفینِ حکومتِ جمهوری ِاسلامی دگرگونی یی ایجاد نشده است.
سه شنبه ۱۹ سپتامبر
در باره ی زندانیان نویسنده در کشورهای گوناگون از جمله ایران ،اریتره ، روسیه ، اکراین ، ترکیه و چین و …گفتگو شد و گزارش کمیته ها به نشست داده شد و پیش ازاعلام تنفس پیام کانون نویسندگان ایران توسط مدیر اجرایی پن اقای کارلِس خوانده شد و مورد استقبال و کف زدن جمع قرار گرفت.
پس از تنفس گزارش مالی داده و باعث تشنج شد و پیشنهاد آمد برای این که کمبود مالی را جبران کنیم بایستی حق عضویت هارا بالا ببریم و این پیشنهاد با افزوده شدن پانزده در صد به تصویب گروهی رسید و نویسندگان گوناگون به نمایندگی از کشورهاشان گفتار ی داشتند و از میان آن ها خانم ایمان به نمایندگی از سوی پن لبنان و عراق و سوریه صحبت کرد و گفت زبان عربی زبان ترور نیست و زبان عشق است و خودرا کاندید ورود به هیات دبیران کرد و از طرف ترکیه هم خانم زینب از روزنامه ی جمهوریت صحبت کرد و گفت در اسلام و کشور من زنان باید در خانه بمانند و اجازه ی خنده در بیرون از خانه را ندارندو دعوت کرد که سال آینده می خواهد شب شعری در شهر اسکی شهیر شهری زیبا و دموکرات ،برگزار کند و از همه خواست برای شرکت در آن نام نویسی کنند .
چهارشنبه ۲۰ سپتامبر
برای انتخابات (گروه)هیات دبیران چون دوتن دوره ی سه ساله شان تمام شده بود و باید دونیروی تازه ،وارد می شدند برای هر کدام از نامزدها سخنگویی همراهی می کرد و درباره ی چرایی انتخاب نامزدها گفتاری داشت که پس ازاین گفتارها برگه های رای گیری که روی میز ها بود نشانه گذاری شد ودر صندوق هایی به سه رنگ زدوبنفش و قرمز انداخته شد و پس ار خوانش رای ها خانم ایمان و خانم مارگی با بیشترین رای انتخاب شدند و پس از این رای گیری برای ورود پن های تازه گفتگو ومجادله شد و با بیشترین رای ، پن زامبیا ،گامبیا،کوبا،هندجنوبی و پن غیر وابسته ی روسیه که در سنت پترزبورگ مقیم است رسما به پن جهانی پیوستند. نمایندگان از پن های گوناگون با تابلوهایی بر روی هفتاد میز مشخص می شدند . امروز چون با تلاش ما نشد که قطعنامه در دستور جلسه قرار بگیرد آن را کپی کردیم و روی میزها گذاشتیم .
پنجشنبه۲۱سپتامبر
نشست ها هرروز ساعت هشت و نیم بامداد تا ساعت ۱۳ تشکیل می شد و با یکساعت برای خوراک دوباره ساعت ۱۴ تا ۱۷٫۳۰برگزار می شد امروز قرار شد که انجمن های که حق عضویت هایشان را نمی پردازند از پن بیرون رانده شوند از جمله پن تونس و عراق و الجزیره و بحرین و … بیرون رانده شدند تا اگر سال دیگر خواستند در خواست کنند تا به رای گذاشته شوند و در آخر دوسه نویسنده آمدند به فرانسه در باره ی نارسایی های سرزمینشان در زمینه ادبیات و آزادی بیان سخن راندند و نماینده ی هند در تبلیغ شهر محل برگزاری کنگره ی هشتاد و چهارم در باره ی شهری که گاندی در آن زندانی بوده وسال دیگر ۱۵۰ سالگی زادروز اوست سخن راند و گفت ما در جِیلِ پونا برای صد زبان مترجم خواهیم آورد و در ضمن گفت در هند بیش از ۷۸۰ زبان وجود دارد و پس از آن پرسشنامه هایی را برای دانستن دیدگاه هموندان نسبت به نشست ها پخش کردندو ما هم دیدگاهمان را پیرامون خشگ بودن مقررات و نپذیرفتن قطعنامه مان بیان کردیم تا سال دیگر ببینیم چه می شود. و پس از پایان نشست مدیر اجرایی انجمن مارا برای شرکت در مراسم پایانی دعوت به کلیسایی نزدیک هتل کرد که هم از برگزار کنندگان سپاسگزاری کند و هم عکس گروهی بگیریم و آن کلیسایی بود که بلشویک ها اشغالش کرده بودند و ارگی برقی در آن بود اما هیچ یک از نشانه های کلیسا را ویران نکرده بودند و تنها آن را به سالن نمایش و سخنرانی تبدیل کرده بودند .خانمی چند تکه از باخ و دیگران را در میان برنامه ها – یکی از تکه های موزیک را تمامن با پا اجرا –می کرد و پس از سخنرانی ها و رد وبدل کردن های تعارف های همیشگی نوبت به عکس دسته جمعی رسید که در آن درهم برهمی معلوم نشد چه کسی در عکس هست و چه کسی نه و پس از آن با سه اتوبوس مارا به دیسکوتکی در منطقه یی صنعتی و متروکه بردند که بر ویرانه ها ودر کنار دودکش بزرگی سالنی را به دیسکوتک تبدیل کرده بودند و تا پاسی از شب رقص و پایکوبی بود و یکی دو نفر از نویسندگان روی صحنه رفتند و خواندند ومن هم روی صحنه رفتم وترانه یی از کارهای خودم را اجرا کردم و شب خوبی بود و پایان بخش نشست ها
اندکی هم از ویکی پدیا برای شناسایی شهر برگذارکننده بدانیم
این شهر مرکز استان لویو است. لویو یکی از مراکز فرهنگی اوکراین است. جمعیت لویو ۸۶۰٫۰۰۰ نفر میباشد. این٪۸۸ جمعیت لویو اوکراینی، ۸٪ روسی، ۱٪ لهستانی و مابقی از کشورهای دیگر میباشند روزانه ۲۰۰٫۰۰۰ نفر برای رفتن به سر کار خود به لویو آمدوشد میکنند. تاریخچهٔ این شهر این نکته را اینگونه بازگو میکند که لویو تحت کنترل و حکومت کشورهای مختلفی مثل آلمان نازی، لهستان و امپراتوری اتریش-مجار بودهاست. از سال ۱۲۰۰ میلادی تا ۱۹۴۵ میلادی این شهر متعلق به لهستان بودهاست.
واین بود گزارش من از هشتاد و سومین گردهمایی انجمن جهانی قلم
از سوی دبیران انجمن علی کامرانی