ما به اندازه ی هم دلتنگ یم
ما به اندازه ی هم ذاتِ خودِ یک سنگ یم
من و تو هر دو به اندازه ی هم جانکاهیم
ما به اندازه ی هم مدعی ِ بی رنگ یم
ما به اندازه ی هم جلوه ی خو د ـ بودِ خودیم
هر یکی داعیه دار ِ خالی از نیرنگ یم
من و تو هر دو چنان همخوان یم
که تو گویی که به یک وزن و به یک آهنگ یم
من وتو راست نگفتیم به هم
که جدا از هم و هریک به کسی پا بندیم
ما به اندازه ی هم نقشه کش و شیادیم
ما به اندازه ی هم توطئه ی یک جنگ یم
ما به اندازه ی هم
شعر نوشتیم به هم
ما نگفتیم به هم :
شعرِ دزدیده ی یک آهنگ یم
من و تو خسته و ناخسته سپردیم به هم
بار ِ هریک و نگفتیم که : ما
خسته ازاین پیوند یم !
ما چه بد بودیم با هم.
که نگفتیم به هم :
من به اندازه ی من با شب ِ تو در رنگ یم
در شب هر رنگ به شب می رود و ما چون شب ـ
شبح ِ یک سنگ یم
ما نگفتیم به هم :
شعر دزیده ی هم در شعریم
من و تو راست نگفتیم به هم :
ما خود ِ نیرنگ یم
من و تو شعر نوشتیم به هم ـ
عاشقانه
و نگفتیم که ما : به چه کس دل بندیم !
ما چه بد بودیم باهم
که نگفتیم به هم : خسته از هم
ـ ولی ـ اما . . . که به هم پایبندیم
شهریار دادور ـ استکهلم
۵ جولای ۲۰۱۲