اعدام زنان، در بیش از چهاردهه حکومت واپسگرای اسلامی با انواع قانون های شرعی برگرفته از فقه، همواره انجام گرفته است. از اعدام زنان کارگر جنسی، چند روز پس از بر سر کار آمدن اینحکومت تا اعدام زنان جوان و نوجوان در سالهای ۶۰ ، ۶۱ و اعدام زنان بهایی در سال ۶۲ و از بر دار کردنهای سال ۶۷ و…تا همین امروز.
صدور حکم اعدام برای زنان ابزار ایجاد رعب و وحشت در جامعه است؛ ابزارِ بستن دهانها و دستهای کنشگران مدنی وسرکشی آنان در برابر قانون های واپسگرای حاکمان دینی از آغاز تا کنون است. هرزمان که آتشفشان زیر خاکسترِ جنبشهای مردمِ تحت فشارِ رنجبارِ گرانیِ اقتصادی و معیشتی شعله ور می شود، شمار برپایی چوبههای دار توسط رژیم افزایش می یابد. به زیر سلطه درآوردن زنان امر ماهوی و همیشگی حاکمیت در تمام این سالها بوده است و خواهد بود. رویارویی زنان در ایران از نخستین روزهای حاکمیت جمهوری اسلامی، با سرکوب و تحمیل حجاب اجباری بر ٌآنان آغاز شد؛ در کشاکشی چهل و چند ساله ، گرچه با افت و خیز فراوان همراه بوده اما هرگز به خاموشی نگراییده و با به چالش کشیدن گاه پنهان و گاه آشکار حاکمیت، نشان داده که سر بازایستادن ندارد. جنبش «زن، زندگی، آزادی» نمونه ی بارز و گسترده ی این رویارویی سترگ و غافل گیرانه ی این هماوردی اجتماعی و فرهنگی بود. در این جنبش، زنان چنان قدرت خیره کنندهای از خود نشان دادند که پایههای سیاسی و فرهنگی و ایدئولوژیک حاکمیت به لرزه درآمد.
عیار سنجش آزادی در یک جامعه، آزادی زنان آن جامعه است. حکومت استبدادی ودینی حاکم بر ایران برای چیرگی بر جامعه و مهار آزادیخواهان و بستن دهان آنان و جلوگیری از آزادی اندیشه و بیان، یورش به زنان را بیش از پیش در دستور کار قرار داده و نهاد های امنیتی و دستگاه قضایی اش را برای ایجاد رعب و وحشت بیشتر به میدان آورده است. کانون نویسندگان ایران«درتبعید» و انجمن قلم ایران«در تبعید» حکم اعدام زنان و انتقامجویی رژیم ازمبارزه ی پیگیر آنان را به شدت محکوم می کنند و براین باور پای می فشرند که از کار انداختن چرخه ی اعدام رژیم حمایت از آزادی بیان است. با ستایش از پشتیبانی زنان زندانی در اوین، شیراز و لاکان رشت از زنان محکوم به اعدام، همراه و همگام با آنان از همۀ نهادهای مردمی در سراسر گیتی و همۀ آ نانی که دل در گرو کرامت انسانی دارند می خواهیم که در تلاش برای لغو حکم اعدام شریفه محمدی و پخشان عزیزی و دیگر محکومان از انجام وظیفهی انسانی خود کوتاهی نورزند. هماکنون وریشه مرادی نیز با اتهام «بغی» در بازداشت بهسر میبرد و با شناختی که از ددمنشی این رژیم برآمده از ژرفای تاریکی ها داریم، اکنون همراه و همگام با همه ی توان برای لغو اعدام، به میدان آییم و نگذاریم در آینده چرخه ی اعدام ، به ویژه صف زنان محکوم به اعدام طویل تر شود.
کانون نویسندگان ایران«در تبعید»- انجمن قلم ایران«در تبعید»
چهارشنبه ۱۷ مرداد ۱۴۰۳/ هفتم آگوست ۲۰۲۴